Σύμφωνα με τις συστάσεις της Αμερικανικής Διαβητολογικής Εταιρείας χαμηλές δόσεις ασπιρίνης (75-162 mg/ημέρα) σαν μέτρο πρωτογενούς πρόληψης* θα πρέπει να λαμβάνουν τα άτομα με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1 και τύπου 2 που εμφανίζουν αυξημένο καρδιαγγειακό κίνδυνο (10-ετή κίνδυνο >10%), δηλαδή οι άνδρες >50 ετών ή γυναίκες >60 χρόνια που έχουν τουλάχιστον ένα επιπλέον σημαντικό παράγοντα κινδύνου (οικογενειακό ιστορικό καρδιαγγειακής νόσου, υπέρταση, κάπνισμα, δυσλιπιδαιμία, ή λευκωματουρία).
Προληπτική χορήγηση ασπιρίνης δεν συνιστάται σε ενήλικες που πάσχουν από διαβήτη και έχουν χαμηλό κίνδυνο καρδιαγγειακής νόσου (10-ετή καρδιαγγειακό κίνδυνο <5%), όπως οι άνδρες <50 ετών και οι γυναίκες <60 ετών, χωρίς σημαντικούς επιπλέον παράγοντες κινδύνου καρδιαγγειακής νόσου), δεδομένου ότι η πιθανές αρνητικές επιπτώσεις της ασπιρίνης (π.χ αιμορραγία πεπτικού) να μην αντισταθμίζονται από τα πιθανά οφέλη της.
Η χορήγηση ασπιρίνης σε άλλες ηλικιακές ομάδες με πολλαπλούς παράγοντες κινδύνου (π.χ 10ετής κίνδυνος καρδιαγγειακής νόσου 5-10%), απαιτεί επιπλέον κλινική τεκμηρίωση.
Η θεραπεία με ασπιρίνη (75-162 mg/ημέρα) σαν μέτρο δευτερογενούς πρόληψης† σε άτομα με διαβήτη και ιστορικό καρδιαγγειακής νόσου είναι ενδεδειγμένη.
Σε ασθενείς με καρδιαγγειακή νόσο και τεκμηριωμένη αλλεργία στην ασπιρίνη, συνιστάτε η χορήγηση κλοπιδογρέλης (75mg/ημέρα). Η συνδυασμένη θεραπεία με ασπιρίνη (75-162 mg/ημέρα) και κλοπιδογρέλη (75 mg /ημέρα) μπορεί να χορηγηθεί μέχρι και ένα έτος μετά οξύ στεφανιαίο σύνδρομο (πχ έμφραγμα).
*Πρωτογενής πρόληψη: εφαρμοζόμενα μέτρα που έχουν ως στόχο την εξουδετέρωση των αιτιολογικών παραγόντων ορισμένων παθήσεων, ώστε να μην επιτραπεί η κλινική εκδήλωση και η εμφάνιση των κλινικών συμπτωμάτων, των κλινικών σημείων και των εργαστηριακών ευρημάτων των παθήσεων αυτών (εδώ αναφερόμαστε στην πρόληψη εμφάνισης καρδιαγγειακών νοσημάτων, π.χ έμφραγμα μυοκαρδίου, εγκεφαλικά επεισόδια κ.α).
†Δευτερογενής πρόληψη: μέτρα, που εφαρμόζονται όταν έχουν ξεκινήσει οι νοσογόνοι παθογενετικοί μηχανισμοί, και στοχεύει πρώτον, στην προσυμπτωματική διάγνωση, δηλ. στη διάγνωση της νόσου πριν παρουσιάσει συμπτώματα, ή στη διάγνωση της πάθησης σε πρώιμο στάδιο, δεύτερον, στην καταστολή των παθογενετικών μηχανισμών και τρίτον, στη μη εμφάνιση των κλινικών εκδηλώσεων της πάθησης ή στον πλήρη έλεγχο και στην ύφεσή τους χωρίς να προκαλούνται λειτουργικές ή άλλες υπολειμματικές βλάβες.
Πηγή: American Diabetes Association - Standards of Medical Care in Diabetes 2011
On-line (en) υπολογισμός του 10 ετούς καρδιαγγειακού κινδύνου (Heart Risk Calculator)(εδώ).