Βασικός στόχος της αντιυπερτασικής αγωγής είναι η επάνοδος της αρτηριακής πίεσης σε τιμές <140 mmHg για την συστολική πίεση και <90 mmHg για την διαστολική, σε φάση ηρεμίας, ώστε να ελαττωθούν οι επιπλοκές της υπερτασικής νόσου (π.χ. εγκεφαλικό επεισόδιο, καρδιακή και νεφρική ανεπάρκεια) και να περιοριστούν οι προκαλούμενες από αυτήν βλάβες στα διάφορα όργανα (π.χ. υπερτροφία της αριστεράς κοιλίας). Στην κλινική πράξη περισσότερο εφικτή είναι η μείωση της διαστολικής αρτηριακής πίεσης σε επίπεδα κάτω των 90 mmHg, από ότι της συστολικής σε επίπεδα κάτω των 140 mmHg.
Επιθυμητά επίπεδα αρτηριακής πίεσης | |
Βασικός στόχος | <140/90 mmHg |
Σε σακχαρώδη διαβήτη | <135/85 mmHg |
<130/80 mmHg | |
Σε νεφρική ανεπάρκεια | <130/80 mmHg |
Σε πρωτεΐνουρία | <125/75 mmHg |
Σημαντικά είναι τα οφέλη σύμφωνα με κλινικές μελέτες από τη ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης σε ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη ή νεφρική ανεπάρκεια ενώ κατά περιπτώσεις ασθενών ορίζονται και διαφορετικά επιθυμητά επίπεδα αρτηριακής πίεσης (πίνακας).
Η μεγάλη μείωση της αρτηριακής πίεσης μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία μυοκαρδιακής και εγκεφαλικής ισχαιμίας, αυξάνοντας, έτσι, τον κίνδυνο επιπλοκών. Τέτοιες καταστάσεις παρατηρούνται συχνότερα σε ασθενείς μεγάλης ηλικίας και σε ασθενείς με σημαντική αρτηριοσκλήρυνση. Σε στεφανιαίους ασθενείς με υπέρταση, θα πρέπει να αποφεύγεται η ελάττωση της διαστολικής αρτηριακής πίεσης σε επίπεδα κάτω των 70mmHg, προκειμένου να αποκλειστεί η πιθανότητα ελάττωσης της στεφανιαίας αιμάτωσης.
Σε ασθενείς μεγαλύτερης ηλικίας με μεμονωμένη συστολική υπέρταση, ο θεραπευτικός στόχος της ελάττωσης της συστολικής πίεσης σε επίπεδα κάτω των 140 mmHg είναι, σπάνια, εύκολα εφικτός. Εδώ, σημαντικό ρόλο παίζει το αρχικό επίπεδο τιμών της αρτηριακής πίεσης, πριν την έναρξη της θεραπείας: όσο υψηλότερες είναι οι τιμές της αρτηριακής πίεσης, τόσο δυσκολότερα επιτυγχάνονται οι επιθυμητές τιμές. Κατά περίπτωση, θα πρέπει να γίνεται περαιτέρω προσπάθεια, έως ότου επιτευχθεί το επιθυμητό αποτέλεσμα.